Urenlang is er binnen de Tweede Kamer vergaderd tussen veel verschillende partijen waaronder vakbonden, sociale diensten en wetenschappers.
Het geld, dat is uitgetrokken voor reïntegratie, zou ervoor moeten zorgen dat mensen uit de bijstand, WW’ers en WAO’ers terug zouden moeten gaan naar een betaalde baan. Een groot deel van deze doelgroep komt helaas niet verder dan het volgen van een aantal cursussen. Van de mensen die wel aan het werk gaan, is er maar een klein percentage het resultaat van het reïntegratie-traject.
Staatssecretaris Aboutaleb zet in zijn visie het welzijn van de mensen voorop. Daarachter pas legt hijde nadruk ophet streven naar betaald werk. Dit is in veel van de gevallen te hoog gegrepen.
De uitgaven aan de reïntegratie-trajecten wegen niet op tegen de besparingen.
Wie niet waagt, wie niet wint, zou echter het motto moeten zijn. Als je niet probeert om de mensen uit de bijstand of de mensen met een WW- of WAO-uitkering aan het werk te helpen, gebeurt er zeker niks. Als de samenwerking tussen de verschillende opdrachtgevers verbetert, zullen er zeker mensen aan een betaalde baan te helpen zijn.
Als duidelijk wordt dat mensen niet meer kunnen deelnemen aan het arbeidsproces, kunnen zij gemotiveerd worden om vrijwilligerswerk te gaan doen met behoud van uitkering. Op deze manier kunnen zij toch hun steentje bijdragen binnen de samenleving.
Bron: Volkskrant.nl 26-03-08 door Yvonne Doorduyn.
Het geld, dat is uitgetrokken voor reïntegratie, zou ervoor moeten zorgen dat mensen uit de bijstand, WW’ers en WAO’ers terug zouden moeten gaan naar een betaalde baan. Een groot deel van deze doelgroep komt helaas niet verder dan het volgen van een aantal cursussen. Van de mensen die wel aan het werk gaan, is er maar een klein percentage het resultaat van het reïntegratie-traject.
Staatssecretaris Aboutaleb zet in zijn visie het welzijn van de mensen voorop. Daarachter pas legt hijde nadruk ophet streven naar betaald werk. Dit is in veel van de gevallen te hoog gegrepen.
De uitgaven aan de reïntegratie-trajecten wegen niet op tegen de besparingen.
Wie niet waagt, wie niet wint, zou echter het motto moeten zijn. Als je niet probeert om de mensen uit de bijstand of de mensen met een WW- of WAO-uitkering aan het werk te helpen, gebeurt er zeker niks. Als de samenwerking tussen de verschillende opdrachtgevers verbetert, zullen er zeker mensen aan een betaalde baan te helpen zijn.
Als duidelijk wordt dat mensen niet meer kunnen deelnemen aan het arbeidsproces, kunnen zij gemotiveerd worden om vrijwilligerswerk te gaan doen met behoud van uitkering. Op deze manier kunnen zij toch hun steentje bijdragen binnen de samenleving.
Bron: Volkskrant.nl 26-03-08 door Yvonne Doorduyn.
We gaan er vanuit dat werken gelukkig maakt én dat deelnemen aan het arbeidsproces voor iedereen is weggelegd. Ik zou graag een artikel lezen dat het tegendeel waar is
BeantwoordenVerwijderenDe discussie die je op zou moeten werpen is of het nodig is dat iedereen werk verricht. Er zijn mensen die een bijdrage in de arbeidsmarkt niet zien zitten of voor wie het niet is weggelegd. Echter als je graag iedereen bij de maatschappij wil betrekken, moet je ze actiever aansturen naar functies die de maatschappij nodig heeft.
BeantwoordenVerwijderen